هرگزت نقش من از لوح دل و جان نرود

هایتن
شنبه ۲ سپتامبر ۱۷
۱۱:۲۵
۸ نظر

یک بار مطلبی نوشته بودم که عنوانش یک ربع آزادی بود. من یک ربع تا دم کشیدن چای وقت آزاد داشتم، شروع کردم شمردم که با این یک ربع آزادی چه کارهای باارزشی می توانم بکنم به جایش نشستم و وبلاگ می نویسم. عقل ندارم که، یک ربع آزادی من که اندازه یک ربع سکه بهار آزادی ارزش داشت.

بعضی وقت ها شعری از یک شاعر بزرگ می خوانید و با خودتان می گویید ای کاش این شعر را نگفته بود و من می گفتمش. خواهشا فکر نوشتن مطلبی با عنوان یک ربع آزادی را از سرتان بیرون کنید.

نظرات (۸)

آرتمیس ‌‌

شنبه ۲ سپتامبر ۱۷
۱۲:۲۴

خواجه شمس‌الدین محمد هایتنِ شیرازی! :)

حافظ در وصف من گفته اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را :))

حضرت کازیمو

شنبه ۲ سپتامبر ۱۷
۱۲:۳۴

چرا تو این یه ربع وقتتو هدر دادی اومدی وبلاگ نوشتی؟ می‌رفتی آپولو هوا می‌کردی :)

اتفاقا نکته ش همین بود، یعنی اون کارایی که تو اون یه ربع می تونستم انجام بدم همه ش بیخود بود :)

بق بقو

شنبه ۲ سپتامبر ۱۷
۱۲:۳۷

عه موضوع خوبیه🤔

من دوست دارم بنویسم😑 دربارش🤔

خب باشه درباره ش بنویسید موضوع اینه که شما هیچ وقت نمی تونید به خودتون افتخار کنید که مطلبی با این عنوان نوشتید همه ی افتخارش واس ماس :)

Fa Ella

شنبه ۲ سپتامبر ۱۷
۱۴:۳۷

این عکس الان اتیتود شماس؟ :))

این عکس به پشت موش مینازه منم به عنوان پستم، هر دو مون متوهم و نفرت انگیزیم :)

الف تا ی

سه شنبه ۵ سپتامبر ۱۷
۰۲:۲۴

جالبه، نفرت انگیز قرار بود مثلا گورو باشه، ولی تو هر سه قسمت یکی دیگه نفرت انگیزتر از آب درمیومد

متوهم چرا؟ این آدامس شگفت انگیزه خیلی جای پیشرفت داشت، اگه قرار نبود همیشه قهرمانا برنده شن قطعا نقشه ش میگرفت

ینی میخام بگم یونیورسال هم پارتی بازیه :)))

پ.ن: جایزه ندارم که راجب یک ربع آزادی ننوشتم؟ میدونین که آدمو از هرچی منع کنن حریص تر میشه بهش، الان من کضم حرص کردم ;)

من که ندیدم قستمای دوم و سومش رو، ولی خب این پست قرار بود عنوانش یه ربطی به نفرت انگیز داشته باشه الانم یه ربط دوری داره :)

متوهم از این لحاظ که جایگاه خودمون رو تو این دنیا نمی دونیم حداکثر می تونیم خودمون رو با چند نفری که اطرافمون هستن مقایسه کنیم همین میشه که به اشتباه خیال می کنیم کار درستیم

جایزه شما یک ربع سکه بهار آزادیه ولی خب بهتون تقدیم نمیشه چون که گفتم که، یک ربع آزادی ها همه ش مال منه :)

بق بقو

جمعه ۸ سپتامبر ۱۷
۰۱:۴۰

خب نمینویسم :|... یعنی توی یک ربع من کار خاصی نمیکنم نهایت به دیواری چیزی زل بزنم و فکر کنم ...

یا آبجوش بخورم ...

حالا مثلا اگ بالای یه کوه بلند بودین می تونستین الکی داد بزنین بعدم آب جوش بخورین گلوتون که نرم شد دوباره داد بزنین :()

محمد

چهارشنبه ۲۰ سپتامبر ۱۷
۰۲:۲۱

سلام دکتر

یه فیلم از شهریار نشان میداد که این شعر ترکی رو خوند. خیلی برای من تاثیر گذار بود.
همش یاد شما بودم. چون با شهریار با اون تحقیق ادبیات شما آشنا شدم.
https://ganjoor.net/shahriar/torki/sh8/
کلا در شما و شهریار قرابتی حس میکنم حالا نمیدونم دقیقا در چی هستش؟!

سلام محمد جان

دست درد نکنه بابت این شعر خیلی قشنگ، ندیده بودمش :))

منم باید همون موقع مثل شهریار درسو ولی می کردم میرفتم دنبال عشق و عاشقی :))

به نظرم آدم ها بیشتر از اونچه به نظر میاد به هم شباهت دارن، انتخاب هاشون متفاوت بوده

بالاترین نمره کلاس شدم با اون تحقیق :))

بی نام

چهارشنبه ۱۰ ژانویه ۱۸
۱۱:۱۴

وقتای آزاد من از یک ربع گذشته به شمش طلا رسیده که نمیدونم دیگه در چه راهی باید خرجشون کنم!

گفتین دوست داریم شعر فلان شاعر رو ما میگفتیم، من دلم میخواد ماشین زمان داشتم، به گذشته میتاختم (اسب! ) بعد تمام شعرها و ترانه هایی رو که حفظ بودم اون موقع میگفتم و به اسم جد بزرگم ثبت میکردم! حالا کاری ندارم که توی گذشته یکم هم گنجینه برا الانم جایی دفن میکردم، آخه اینا جزء حاشیه های نقشه ی شوممه😅😅

نقشه شوم :))

بعد اونوخ اگه گنجینه تون رو به صورت سکه های ربع آزادی دفن می کردین همه ش مال من می شد، چون همه ربع آزادی های دنیا مال منه :)

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

باید وصیت کنم وقتی از دنیا رفتم مرا بالای یک کوه بی سر و صدا چال کنند. بادگیر باشد و ترجیحا در سایه‌ی یک صخره باشد قبرم. صخره‌اش بزرگ نباشد تا از افتادنش نترسم و هر روز صبح یک چوپان از آنجا رد شود تا حساب روزهای مردنم دستم باشد.

موضوعات