میگن ماهی‌ها فقط سی ثانیه‌ی گذشته تو ذهنشون می‌مونه، اگر همچین چیزی واقعیت داشته باشه خوشبختی بزرگیه، احتمالا در مورد آینده هم نگران بیشتر از سی ثانیه‌ی بعدی نیستن چون قبلش رو قرار نیست یادشون بیاد. مثلا وقتی با یه نفر آشنا می‌شن با خودشون می‌گن خب آیا ما می‌تونیم سی ثانیه با همدیگه خوشبخت باشیم؟ در ضمن مشکلی هم ندارن با همدیگه آشنا بشن چون به هر حال قراره سی ثانیه‌ی بعد، همدیگه رو فراموش کنن، ولی ما انسان‌ها پیچیده‌ایم و دوست نداریم با همدیگه آشنا بشیم و آرزوهای طول و دراز، زیاد داریم. من خودم به مناسبت امروز اعلام می‌کنم به هجده ثانیه خوشبختی هم راضی‌ام. دیروز عصبانی بودم یه خورده تند هم رفتم، تندی از این لحاظ که حرف رو همه می‌تونن بزن. هنوز هم البته چیزی عوض نشده، عصبانیتم معمولن نمود بیرونی نداره یه آتشفشانی هست در داخلم می‌سوزه وگرنه از نظر ظاهر بیرونی مثل یه زامبی آروم و سر به زیرم، ازم نترسین یه وقت.